Ik herinner me het moment nog goed. Christoff, populaire zanger en intussen ook een fijne vriend, kwam bij ons aankloppen met een bijzonder idee: een boek over het leven na de dood. Of beter nog over de overtuiging dat overledenen blijven communiceren met ons, als we er maar voor openstaan. Hij wist dat dit een gevoelig thema is, maar hij voelde ook dat dit onderwerp mensen kon raken, inspireren en troosten. En dat raakte mij. Ik vond het moedig van hem om met zo’n persoonlijk en spiritueel thema naar buiten te willen komen.
Eerlijk gezegd: ik ben van nature nogal nuchter. Ik geloof niet zomaar in wat ik niet wetenschappelijk kan plaatsen. Ik heb godsdienstwetenschappen gestudeerd, en die studie heeft er mee voor gezorgd dat ik mijn geloof verloor. Vandaag noem ik mezelf eerder agnostisch. Ik weet het gewoon niet. Je kunt niet bewijzen dat er een God is, maar ook niet dat er géén hogere kracht is. En dus leef ik met dat open vraagteken; met nieuwsgierigheid, maar ook met nuchterheid.
Toch herken ik veel in wat Christoff vertelt. Soms voel ik ook de aanwezigheid van dierbaren die er niet meer zijn, in kleine dingen … in de poëzie van het leven. Wanneer ik een gerecht proef dat mijn mémé altijd maakte, lijkt het even alsof ze naast me aan tafel zit. Als ik wandel in de streek waar ik met mijn pepe ging fietsen, voel ik hem bijna naast me stappen. Niet letterlijk, maar in herinnering, in gevoel, in energie. Geloven is iets bijzonders, het bestaat alleen omdat je het toelaat.
Christoff gaat een stap verder. Hij gelooft dat er werkelijk contact blijft bestaan, dat overleden zielen signalen sturen … tekens van leven. En wat mij vooral trof, was de manier waarop hij daarover praat. Niet als een prediker, niet opdringerig of zweverig, maar rustig, oprecht en met open hart. Zijn sereniteit werkte ontwapenend. Tijdens onze gesprekken groeide het besef dat hier een boek in zat, een boek dat kan ontroeren, troosten en inspireren. Want of je nu gelooft of niet, iedereen herkent het gevoel van iets of iemand te missen, en tegelijk de hoop te koesteren dat er iets van die persoon blijft.
Toen ik voor het eerst het manuscript las, op een vlucht terug uit Barcelona, hoog boven de wolken, was ik diep ontroerd. De eerlijkheid van Christoffs verhalen raakte me. Zelfs als nuchtere mens voelde ik dat er dingen zijn die we niet zomaar kunnen verklaren. Dingen die we gerust ’tekens van leven’ mogen noemen. Wil dat zeggen dat ik nu geloof dat mijn grootouders letterlijk met me communiceren? Nee. Maar ik kan me wél meer voorstellen bij het idee dat hun energie, hun herinneringen, hun geest nog met mij meereizen. Dat hun liefde niet verdwijnt.
Sinds we de pre-order van ‘Teken van Leven’ lanceerden, stromen de mooiste berichten binnen. Mensen herkennen zichzelf in deze verhalen, voelen zich begrepen of getroost. Dat toont hoezeer dit onderwerp leeft, voorbij geloof of ongeloof. En ja, er zullen altijd mensen zijn die dit kritisch bekijken, of er lacherig over doen. Dat weet Christoff ook. Maar net daarom vind ik het zo mooi dat hij dit aandurft: eerlijk, zonder grootspraak, met respect voor wie anders denkt.
Spiritualiteit is geen wetenschap, maar wel een taal van gevoel. En elkaar respecteren in wat we voelen of denken, is een mooie basis om in te geloven.
Een klein detail nog, maar eentje dat me altijd zal bijblijven: tijdens een wandeling, toen we brainstormden over de cover, bedachten we dat Christoff op de foto moest staan met een witte vlinder op zijn hand, een symbool dat veel mensen herkennen als teken van een overleden dierbare. Op datzelfde moment vloog er, zomaar, een witte vlinder tussen ons door. Toeval, denk ik. Maar wel een prachtig toeval. Of misschien toch … een teken van leven.
Sven Ornelis
Uitgever Silenro
Klik hier & bestel alvast in pre-order jouw exemplaar van ‘Teken van Leven’ voor € 25.